
استاد بهرام عالیوندی خالق تابلوهای حیرت انگیز نقاشی درگذشت
بهرام عالیوندی هنرمند و نقاش چیره دست در سال ۱۳۰۶ خورشیدی در شهر کازرون در استان فارس به دنیا آمد.
پدربزرگش ازخوانین ممسنی بود، مردی تصویرگر نقاشیهای ساده ابتدایی اما زیبای کتاب دکامرون اثر معروف بوکاچیو با ترجمه احمد دریابیگی.
حتی گفتهاند کلمه الله را روی دانه ای برنج نوشته بود.
جلال آل احمد مربی ادبیات و مشوق بهرام عالیوندی بود و تا آخرین روزهای حیات وی را زیر نظر داشت. زمانی که دوره بورسی ۴ ساله برای فرانسه نصیبش بهرام عالیوندی شد، ساواک اجازه خروج از کشور به او نداد. جلال آل احمد هم به او گفت «در اروپا که به تو آمپول هنر تزریق نمیکنند همینجا بمان و خود را بساز».

عالیوندی در دوران دبیرستان و از حوالی سال ۱۳۲۲ با حزب توده و اهداف تبلیغاتی آن آشنا میشود و به گفته خودش از آنجا که ظلم خوانین، جنگهای قبیلهای و آشفتگی روحی پدر و فقر خانواده را پس از تقسیم اراضی به چشم دیده، آرمان عدالتخواهی وعدالتجویی را در حزب یاد شده مییابد.
ابتدا عضو سازمان جوانان حزب و سپس بهعنوان مسئول درجهداران هوادار در شیراز گزیده میشود. انواع فعالیتهای حزبی و تظاهرات، ساختن پلاکاردها برای انواع همین تظاهرات،
دستگیری در سال ۱۳۲۷، سالهای پرماجرای زندان، خاطرات آشنایی با سران و مسئولان حزب در شیراز و خیانت آنان، از وی فردی باتجربه ساخت.

عالیوندی از مهرماه سال ۱۳۶۰ تا پاییز ۱۳۶۳ در سختترین شرایط پلیسی و امنیتی آن دوران، خانه و زندگی و همه امکانات مادی و معنوی خود را با ریسک پذیری بسیار در اختیار نیروهای سازمان مجاهدین خلق ایران قرار داد و حتی با جابجایی مدارک و اسناد سازمان، خطرات فراوان به جان خرید.
طی تهاجم پاسداران به یکی از پایگاههای مسئولان و فرماندهان مجاهدین در شمال تهران، ۳ تا ۴ تابلوی نقاشی که عالیوندی برای تزئین و عادی سازی پایگاه به آنان اهدا کرده بود نیز طی مصادره اموال پایگاه، بدست پاسداران افتاد و موضوع مورد سوء ظن و پیگیری قرار گرفت اما او با هوشیاری و ضمن اظهار بی اطلاعی از خریدار تابلو توانست از مهلکه جان به در برد.
در سال ۶۳ از ایران خارج شدند در اینجا با حمایت علنی از سازمان مجاهدین تابلوی شهادت مجاهد خلق فرهاد پاکزاد را به مسعود رجوی هدیه کرد از آن پس تابلوهای عالیوندی از موزه ها برداشته و ممنوع النمایش شد.
عالیوندی در سال ۱۳۷۳ به شورای ملی مقاومت ایران پیوست و تا زمان درگذشت در سال ۱۳۹۱ عضو این شورا بود.
عایلوندی درباره هنرمندگفتهاست:
«امروز رژیم آخوندی برای هنرمندان نسخه میپیچد. این یک نوع سانسور و خودسانسوری است. در واقع به نظر من بحث بر سر هنرمند متعهّد است و نه هنر متعهد؛ هنرمندی که زیر بار رژیمهای دیکتاتوری نمیرود. طبعاً مردم انتظار دارند که هنرمندی که سالها حمایت و تشویقش کردهاند به رژیمهایی مثل دیکتاتوری تروریستی خمینی «نه» بگوید؛ دوست دارند که به چنین رژیمی مشروعیت ندهد و اگر توانست تلنگری هم به آن بزند.
هنرمندی که انگیزه اش را از مردم میگیرد و از آنها تغذیه میکند، نباید و نمیتواند به مردم پشت کند. وقتی فلان هنرمند از ایران میآید اینجا و دوباره برمی گردد به کشوری که زیر حاکمیت آخوندهاست و میگوید بله من اینجا هستم در کنار «ملت» میخواهد به این رژیم مشروعیت بدهد. در حالی که صدها و هزاران هنرمند ایرانی شرایط سخت غربت و زندگی در تبعید را به ننگ تسلیم و زندگی در حاکمیت آخوندها ترجیح دادهاند.
استاد بهرام عالیوندی خالق تابلوهای حیرت انگیز نقاشی درگذشت
من سال ۱۳۶۳ از کشور خارج شدم و با آن که بیماری قلبی، سخت آزارم میداد، اما دلگرمی پیوستن به مقاومت، آن هم در چنین غربت جانکاهی، به من انگیزه و توان میداد.
طی این سالها کار بسیار سنگین و فشرده یی در زمینه نقاشی داشتهام؛ گاه در روز ۱۲ تا ۱۸ساعت کار میکنم. اگر چه غربت خیلی سخت و ناگوار است، به خصوص برای کسی که کار هنری میکند، اما انگیزه و شوری که از بودن در کنار مقاومت مردم ایران میگیرم، برایم بسیار دلنشین و امیدوارکننده است. همین است که مرا زنده نگه میدارد و به من نیرو میدهد، تا رنج دوری از یار و دیار را تحمّل کنم. طبعا مجموع این عوامل به طور ناخودآگاه عمیقا بر آثار من تأثیر میگذارد.»
«در کنار مقاومت بودن، با جریان روز به پیش تاختن، پشت به بنیادگرایی کردن و نه به جنایتکاران دینفروش گفتن که اقسام دامها را پیش پایمان پهن میکنند و به خصوص وجود رزم آوران دلیر ارتش شرف و آزادی و حمایت از آنها به من روح و زندگی میبخشد».
بهرام عالیوندی در اول خرداد ۹۱ درگذشت و وی در همانجا خاکسپاری شد.

«بهنام» و «شهرام» فرزندان او سالهاست عضو سازمان مجاهدین هستند و علیه دیکتاتوری دینی مبارزه میکنند.
همچنین خانم ناهید همت آبادی خواننده اپرا نیز از اعضای شورای ملی مقاومت هستند.
خلق ایران هستند و علیه جمهوری اسلامی مبارزه میکنند.
مریم رجوی در پیام تسلیت خود گفت: «برای یاران شورایی و برای همه حامیان مقاومت ایران، حضور پرشور استاد بهرام عالیوندی در اجلاسیههای شورا، در همه تظاهرات و تحصنها، درگرما و سرما و در سختترین مقاطع کارزار جهانی برای افشاء و محکومیت دیکتاتوری آخوندی و برای حفاظت از مجاهدان اشرفی، پیوسته انگیزاننده و آموزنده بود و خاطره درخشانش هرگز فراموش نخواهد شد.»